Słowo o Jakóbie Szeliaf Jasieński Bruno

Poemat opowiadający losy Jakuba Szeli, chłopskiego powstańca w okresie rzezi galicyjskiej. Tradycyjnie, w literaturze polskiej Szela był bohaterem, który przechodził niechlubną przemianę – od naiwnego chłopa z buntowniczymi zapędami po zbrodniarza. W taki sposób funkcjonuje m.in. u Marii Konopnickiej czy Stanisława Wyspiańskiego. Jednak Jasieński, znany ze swoich komunistycznych poglądów, odchodzi od tak jednoznacznego postrzegania postaci Szeli.
Poemat, stylizowany na pieśń ludową, powstał w paryskim okresie twórczości Brunona Jasieńskiego i jest uważany za jeden z jego najważniejszych utworów.
Bruno Jasieński (1901-1938) - poeta, prozaik i dramatopisarz. Był synem lekarza, od 1918 roku mieszkał w Krakowie, gdzie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Należał do głównych twórców polskiego futuryzmu. Był współorganizatorem krakowskiego klubu futurystów Katarynka. Debiutował w 1921 roku tomem "But w butonierce". Publikował futurystyczne manifesty. Później ewoluował w kierunku komunizmu. Ze względów politycznych emigrował do Francji, skąd, po opublikowaniu francuskiego przekładu "Palę Paryż" - ekspresjonistycznej groteski, która aktualizuje katastroficzne widmo zagłady cywilizacji, został wydalony. Wyjechał do ZSRR, przyjął radzieckie obywatelstwo i wstąpił do partii komunistycznej. Został rozstrzelany w 1938 roku i pochowany na zbiorowym cmentarzu pod Moskwą. W 1956 roku został zrehabilitowany.