Dziwne karieryaf Jan Lam

W wielkich księstwach Milicyi i Landweryi życie płynie zwyczajnie. Mieszkańcy byliby całkiem zadowoleni, gdyby nie fatalna okoliczność, że trzydzieści lat temu przyłączono do ich kraju hrabstwo Sokołowskie, którego mieszkańcy uważają się za ludzi "wykształceńszych", moralniejszych i bogobojniejszych od Milicyan. Sokołowszczanie czują się upokorzeni, że w Wilkowie, czyli stolicy Milicyi, przebywa Ober-Komisarz i Ober-Szpitalnik, kiedy to Sokołów, miasto starsze i poważniejsze, zadowolić musi się prostym komisarzem i szeregowym szpitalnikiem. Mieszkańcy hrabstwa przebiegłością zdobywają wysokie posady, a konflikty zaczynają narastać...

Jan Lam jak zwykle w swoich powieściach wyśmiewa ludzkie przywary i wytyka wady klasowego podziału społeczeństwa. Dzięki mistrzowskiej satyrze autor ten uważany jest za jednego z największych ironistów polskiej rzeczywistości XIX wieku. W intrygach i problemach mieszkańców księstw Milicyi i Landweryi nieustannie możemy odczytywać uniwersalne sceny z życia politycznego i prywatnego.
Jan Paweł Ferdynand Lam (1838-1886) – polski powieściopisarz, publicysta, pierwszy wybitny polski felietonista, satyryk, redaktor "Dziennika Polskiego", nauczyciel. Pochodził z rodziny niemieckiej. Świadomie wybrał narodowość polską. Wziął udział w powstaniu styczniowym. Wskutek represji został skazany na rok więzienia. W 1866 roku powrócił do Lwowa, gdzie spędził resztę życia. Był satyrykiem i polemistą. Wnikliwie komentował bieżące życie polityczne i demaskował liczne hipokryzje. Popularność przyniosły mu "Kroniki Lwowskie", czyli felietony pisane w ciągu 18 lat. Lam był też autorem kilku powieści satyrycznych: "Pan komisarz wojenny" (1863), "Wielki świat Capowic" (1869), "Koroniarz w Galicji" (1869), "Głowy do pozłoty" (1873), "Idealiści" (1876) i "Dziwne kariery" (1880). Jego ostre, satyryczne pióro porównuje się do pisarzy angielskich: Charlesa Dickensa i Wiliama Makepeace‘a Thackeraya.