Winda do niebaaf Tadeusz Meszko

Akcja rozgrywa się w stulecie lądowania na Księżycu (2069 rok), w mieście-państwie Dawapolis, blisko równika, gdzie zbudowano „windę do kosmosu" – jak uważają jedni, lub „do Boga" – jak widzą to inni. Oś narracyjną stanowi śledztwo Barta, poszukującego na zlecenie Ester jej matki – Désirée. W trakcie tych wydarzeń Bart przypadkowo trafia na nowe tropy, mogące wyjaśnić śmierć jego rodziców, do której doszło ćwierć wieku temu. Oba te śledztwa zaczynają się ze sobą splatać.
W tle toczy się rozgrywka dwóch odłamów Kościoła katolickiego. Spodziewana jest bliska śmierć papieża oraz zwołanie konklawe. Bart przypadkowo ratuje życie wiernych w trakcie wielkanocnej parady platform z figurami świętych – i zostaje wykreowany na bohatera. Niestety coraz bardziej zaczyna mu to przeszkadzać w śledztwach, zwłaszcza że internetowe „fake news" ogłaszają, że postanowił odnaleźć Boga, przez co zgłaszają się do niego przywódcy różnych sekt, próbujący; go przekonać, że to ich Bóg jest „tym jedynym".

Tadeusz Meszko (ur. 4 października 1957 roku w Sławnie) – polski pisarz, scenarzysta, operator filmowy, fotograf, grafik komputerowy.
Uczeń krawca-astronoma Adama Giedrysa ze Szczecinka, z wykształcenia operator filmowy (Szkoła Filmowa im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach).
We wrześniu 1984 roku zadebiutował równocześnie dwoma opowiadaniami: Mózg pełen myśli („Opole") oraz Proszę pana, panie generale („Przegląd Techniczny"). Opowiadanie Pożeracz szarości („Fantastyka" 1987, nr 1) zostało wyróżnione w II Konkursie Fantastyki.
Autor kilku powieści („2012: gniew ojca", „Śmieciowi ludzie", „Sens życia według upadłego anioła", „Świamać") oraz książek popularnonaukowych („Klucz do DNA", „Matryca duszy", „X przykazań genów").