UwięzionaW poszukiwaniu straconego czasu #5af Marcel Proust

Pod koniec lata, po powrocie z Balbec, Albertyna zamieszkuje z narratorem w Paryżu. Jego miłość do Albertyny nabrała mrocznego odcienia. Z każdym dniem wydaje się ona mniej ładna, mniej atrakcyjna, ale strach, że ucieknie ona do innego mężczyzny (lub kobiety), każe mu trzymać ją jako więźnia. Wypytywał ją, kiedy wychodziła, i śledził ją, gdziekolwiek się udała. Miłość już go nie uszczęśliwia, przeciwnie, powoduje cierpienie, które podtrzymuje niepewność i obojętność Albertyny. On sam jest więźniem swojej niewoli i swoich uczuć zazdrości.
Wydana w 1923 roku „Więźniarka" jest pierwszym pośmiertnym tomem Marcela Prousta i piątym z serii powieści równie niezwykłych, co porywających: „Poszukiwanie straconego czasu".
Marcel Proust (1871-1922) był wpływowym francuskim powieściopisarzem, krytykiem i eseistą, najbardziej znanym ze swojego magnum opus składającego się z siedmiu części "W poszukiwaniu straconego czasu". Urodzony i wychowany w mieszczańskich kręgach życia, otrzymał doskonałe wykształcenie, ale był również izolowany z powodu swojej orientacji seksualnej i żydowskiego pochodzenia. Zaczęły go dręczyć liczne problemy zdrowotne i myśli depresyjne, które znalazły ujście w jego najsłynniejszej powieści. Jego spuścizna literacka składa się głównie z siedmiotomowej powieści, kilku pośmiertnie opublikowanych opowiadań, esejów, szkiców i przekładów. Często określany jako jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku.